Μια παράξενη ανάρτηση...

Χρυσό χαλινάρι, μεταξωτά σκεπάσματα,
δερμάτινη σέλα, ρουμπινένια στολίδια.
Κοστούμια μαύρα, λαγοί με πετραχήλια,
φύκια με μεταξωτές κορδέλες.
Λόγια γεμάτα πομπώδεις λέξεις,
λόγιοι καμαρωτοί σαν παγώνια,
με ουρές πλούσιες μα χάρτινες
σαν του χαρταετού της Καθαρής Δευτέρας.
Υπσχέσεις πολλές, όμορφα λόγια,
στα αυτιά χαϊδέματα, δάχτυλα με ζαχαρίτσα πασπαλισμένα.
Κι όταν πέσει η μεταξωτή η μάσκα,
και το χάος επικρατήσει, η προδοσία βρωμίσει,
και η απογοήτευση κυριαρχήσει,
το ασημένιο φεγγάρι θα ανατείλει,
πορφυρή ελπίδα από το εβένινο σκοτάδι θα ανδυθεί,
και θα μετατρέψει το μεταξωτό ψέμα
στο πιο ευγενικό πράγμα του κόσμου...
Εσύ μητέρα που αμέτοχα παρακολουθείς,
πάρε με και μένα μαζί σου.
Γύρισέ με στις γωνιές του κόσμου
και άσε με να μυρίσω τα ευωδιαστά λουλούδια σου...
Μητέρα Φύση, άλλη δε γνώρισα σαν και σένα ιδανικότερη...
Γαλήνη προσφέρεις στην ψυχή μου,
και με κάνεις γαλήνια να σκεφτώ τα λάθη μου...
Κι ύστερα, επιστρέφοντας στον παράξενό μου κόσμο,
προσπαθώ τον εαυτό μου να διορθώσω,
να αλλάξω αυτό που έγινα,
να γίνω κάτι ιδανικότερο....
Κι όσο θα μεγαλώνω, ούτε στιγμή δε θα σταματώ....
Γιατί το ξέρω, πως είμαι παιδί σου..
Όπως όλοι μας....
Και πως χρέος μας, είναι κάθε μέρα να γινόμαστε όλο και πιο καλοί...
Όχι τέλειοι...απλά να αμβλύνουμε τα ελαττώματά μας...
Να τα μετριάζουμε, να τα κάνουμε να μην πληγώνουν....
Για να διορθωνόμαστε κάθε μέρα.....


Καλή σου νύχτα Άνθρωπε....=)

Παιχνίδια του μυαλού;

Πέτρινα όρια μπαίνουν στο μυαλό μου.
Φεύγουν τα γλυκά όνειρα από το πλευρό μου.
Μια λάμψη σπάει το σκοτάδι
και παντού αντηχεί μια φωνή από τον Άδη.
Γυάλινη μοιάζει η λεπίδα, γυαλίζει.
Υπερδύναμη μοιάζει το δοχείο να γεμίζει.
Ψυχής, πνεύματος, καρδιάς είναι το φως.
Από σκοτάδι έρχεται το μαχαίρι, είν' η άβυσσος;
Στα χέρια του κάποιος το κρατεί,
απάνω στο φως, με μίσος το κινει!
Ω! Ο κρυστάλλινος ο ήχος παντού αντηχεί!
Θρύψαλα σκόρπια παντού, διαλυμένη η ψυχή...
Η καρδιά εχάθη, το πνεύμα έσβησε!
Η άβυσσος τα έκανε συντρίμμια, τίποτα δεν επέζησε...
Κι εκείνος, κοίταξε την άβυσσο κι ύστερα προσπέρασε.
Διόλου δεν νοιάστηκε για τα συντρίμμια.
Απάνθρωπο βλέμμα, σαν η λεπίδα του σκότους να τον διαπέρασε.
Του κακού δεν καταλαβαίνεις τα τερτίπια.
Μα τον άνθρωπο πονάς!
Κι ύστερα...ΕΣΥ την λύτρωση ζητάς!
Παρόλο που απλά παρακολουθείς.
Και πραγματικά τα γεγονότα, δεν τα ζεις....

Ο ένοχος είναι μπροστά σου,φτάνει να κοιτάς τον καθρέφτη...

Εγώ πάλι από την άλλη,έμαθα πως η Ζωή δεν είναι και πολύ μεγάλη.Επαναπαύεσαι,αφήνει τον χρόνο σου να κυλάει,και όσο το κάνεις,στα κρυφά αυτός μαζί σου γελάει.Ώσπου ένα πρωί ξυπνάς και βλέπεις πως τα πράγματα δεν είναι όπως θα έπρεπε να ήταν.Και αντιδράς σαν να σου πήραν το φως σου και ψάχνεις να βρεις τον κλέφτη.

Ο ένοχος είναι μπροστά σου,φτάνει να κοιτάς τον καθρέφτη...

 

 

 

Ntonini, φοβερή....μαγευτικό....

Ntonini's Blog....

Μια ιστορία...

Mια φορά κι ένα καιρό,
υπήρχε ένα νησί
στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη,
η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε
και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω.
Ηθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Οταν το νησί άρχισε να βυθίζεται,
η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μιά λαμπρή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει :
«Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»
«Οχι, δεν μπορώ» απάντησε ο πλούτος.
«Εχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου
και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονία
που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη.
Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου»
της απάντησε η Αλαζονία.
Η Λύπη ήταν πιό πέρα και έτσι η Αγάπη
αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου»
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου»
είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη
αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ηταν τόσο ευτυχισμένη,
που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή.

«Αγάπη, έλα προς εδώ.Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».

Ηταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος
που η Αγάπη δεν γνώριζε,
αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη,
που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Οταν έφτασαν στην στεριά
ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε,
ρώτησε τη Γνώση:
«Γνώση, ποιός με βοήθησε;»
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη.
«Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει
πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».


- Α.Ζ.

Τι κι αν νομίσεις πως θα κερδίσεις;

Δεν φεύγω. Δεν φεύγω,
μακριά δεν περπατώ.
Σα βέλος που ξέσκισε τη λευκή τη σάρκα.
Σα τα φτερά της χήνας στην ουρά του.
Σα τα στολίδια του χαρταετού που έκανες τράκα.
Σα μαχαίρι καρφωμένο στην καρδιά του.
Ο πολεμοχαρής διπλανός σου.
Αυτός που χαιρέτησε τον κολλητό σου.
Αυτός που δεν του φαίνεται,
αυτός που τόσα παράξενα πάνω του ανακάλυψες,
αυτός που με το μυστικό χαμουρεύεται.
Τι κι αν με ταχύτητα τα λάθη σου κάλυψες;
τι κι αν την μηχανή καβάλησες
και τον δρόμο ταχύτατα τον έφαγες;
Νομίζεις πως τα πάντα εσύ τα έπαθες.
Κι αρχίζεις και κλαις.
Κι αρχίζεις και φωνάζεις, τους άλλους καυτηριάζεις, τους καις.
Καταριέσαι και δεν αποδέχεσαι.
Εγωισμός αυτό και 'συ εγωιστής λέγεσαι.
Δεν φεύγω, μακριά δεν περπατώ.
Στα πόδια μου θα σταθώ,
κι αν πέσω θα προσπαθήσω να ξανασηκωθώ.
Κι αν τα όπλα μου παραδώσω,
κι αν λιποτακτήσω, τρομάξω τόσο,
κι αν δεχθώ να λυγίσω, να σπάσω,
κι αν τα παρατήσω, και τέλος αναφωνήσω,
"ντροπή μου" θα φωνάξω και τον άσσο θα μου απονείμω.
Αυτόν που φέρει για μένα ο αδύναμος που θα χτυπήσω,
αν θρασύδειλη γίνω.
Για μας τους υπερόπτες αυτός έχει αποτύχει.
Αν όμως εμείς λαθέψουμε και αυτός κερδίσει;
Άμα τα όπλα παραδώσω,
και την τιμή, την καρδιά και την ψυχή
απαράδεκτα προδώσω,
εγώ η ίδια το μηδέν θα μου παραδώσω...
Δεν φεύγω, δεν φεύγω.
Στέκομαι εδώ, δεν υποχωρώ,
Μακριά δεν περπατώ.
Δεν φεύγω, δεν φεύγω.
Στέκομαι εδώ, δεν τα παρατώ.
Μακριά δεν περπατώ...

Τι είναι λοιπόν τα....όνειρα;

Όνειρα. Τι είναι τα όνειρα; Τι είναι;

Μμμ....θα σας πω τι είναι για μένα. Εξαρτάται για το ποια όνειρα μιλάμε. Αυτά της καθημερινότητας; Αυτά είναι ο τρόπος μου να ξεφύγω, να χαλαρώσω, να ζήσω έναν δικό μου κόσμο...
Τα όνειρα για μια μετέπειτα πραγματικότητα; Μ! Αυτά τα όνειρα, τα κάνεις στόχους, ελπίζεις σε αυτά, ποντάρεις σε αυτά, τα ονειρεύεσαι, και τα πιστεύεις για ένα μακρινό μέλλον.

Σκέψου λίγο το εξής. Όταν ήσουν στο δημοτικό, έλεγες, "πωπω...θα πάω γυμνάσιο!!!! " και απλά δεν μπορούσες να το πιστέψεις, να το χωνέψεις!!! Και χαιρόσουνα!!! Και μέσα σε χρόνο ελάχιστο, τελείωσες το γυμνάσιο και είσαι λύκειο. Σαν από το πουθενά.

Θυμήσου. Όταν ήσουν μικρούλι, παιζάκι, και έπαιζες, και έλεγες: "Εγώ όταν μεγαλώσω, θα γίνω...αστροναύτης!" " Εγώ όταν μεγαλώσω, θα γίνω δημοσιογραφός!" "γιατί;;;" "γιατί είναι η μαμά μου!" και χαιρόσουνα. Και ξαφνικά, βρέθηκες στα πρόθυρα της τρίτης λυκείου, που πρέπει να επιλέξεις τι σκατά θα κάνεις στη ζωή σου, και να ξεχνάς τα παιδικά όνειρα, μιας και σκέφτεσαι, "θα έχει λεφτά αυτό που θα κάνω, ή θα πεινάσω; να βρω δουλειά που να μην με ζορίζει και να βρίσκεις εύκολα θέση" και ένα κάρο άλλα πράγματα, που κάνουν στην άκρη τις ανθρώπινες επιθυμίες...

Θυμήσου. Όταν ήσουν μικρούλι, και έπαιζες, και έλεγες στον/στην μεγάλο/η σου αδερφό/ή, ή στο παιδάκι που δεν πήγαινες, " εγώ όταν πάω λύκειο, θα σε κανονίσω!!!" ή άκουγες λύκειο και έλεγες: "πωπω...μεγάλος είναι αυτός....Θέλω και γωωωω!!!!". Κι ύστερα βρέθηκες και συ τελειόφητος λυκείου, και δεν μπορούσες να χωνέψεις ότι αυτά τα παιδικά λόγια, που πίστευες ότι βρίσκονταν ΠΟΛΥΥΥΥ μακριά σου, σαν σε μια άλλη πραγματικότητα, ήταν τώρα αλήθεια και τελείωναν....

Τι είναι τα όνειρα λοιπόν; Τι είναι οι επιθυμίες; Τι είναι οι αναμνήσεις για τον άνθρωπο; Παιχνίδια του μυαλού είναι; Πραγματικότητες που τις βιώνει ο καθένας διαφορετικά;

Πάντως μπορώ να σας πω με σιγουριά, πως είναι κάτι που έχει τεράστια συναισθηματική αξία για τον....κάτοχό του...=)


Πώς νιώθεις λοιπόν, όταν ένα από αυτά τα πράγματα, που έχεις βάλει στόχους, αλλά θεωρούσες, ότι θα πραγματοποιούνταν σε...μια ΆΛΛΗ πραγματικότητα ( :P), τελικά ΓΙΝΕΤΑΙ πραγματικότητα; Πώς νιώθεις;

Εγώ πάντως έχει περάσει ένας μήνας, και ακόμα όταν το σκέφτομαι, πετάω από τη χαρά μου!!! Δεν το έχω χωνέψει ακόμα, δεν το έχω ευχαριστηθεί, και κάθε φορά που το σκέφτομαι μου φαίνεται πραγματικά απίστευτο!


Οπότες, σας καληνυχτίζω, αφήνοντας με μπόλικα αναπάντητα ερωτήματα...=P

Σ'αγαπώ στις γλώσσες του κόσμου!

Ελληνικά : Σ' αγαπώ
Αγγλικά: I love you
Αραβικά : أحبك
Αρμένικα : Ես սիրում եմ քեզ
Αφρικάνικα: Ek is lief vir jou
Βουλγάρικα : Обичам те
Γαλλικά : Je t'aime
Γεωργιανά : მე შენ მიყვარხარ
Δανέζικα : Jeg elsker dig
Ιαπωνικά : 私はあなたを愛して
Ιρλανδικά : Is breá liom tú
Ισλανδικά : Ég elska þig
Ισπανικά : Te quiero
Ιταλικά : Ti amo
Κινέζικα(Μανδαρίνικα) : 我爱你
Αϊτινά (?) :Mwen renmen ou
Λευκορωσικά : Я кахаю цябе
Λετονικά : Es tevi mīlu
Νορβηγικά : Jeg elsker deg
Ολλανδικά : Ik hou van je
Ουγγρικά : Szeretlek
Ουκρανικά : Я люблю тебе
Πορτογαλλικά : Eu te amo
Ρουμάνικα : Te iubesc
Σουηδικά : Jag älskar dig
Ταϊλανδέζικα : ฉันรักเธอ
Τούρκικα : Seni seviyorum
Φιλιππινέζικα : Mahal kita
Φινλαδικά : Rakastan sinua

- Ν.Μ.

Παρακαλώ, δείτε το.

Απλώς φοβερό.