Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Χρόνος.

Το πώς αντιλαμβάνεται κανείς τον χρόνο εξαρτάται από την ιδιότητά του, και από την κατάσταση που βρίσκεσαι ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Αλλιώς μετράει την ώρα ο βιβλιοθηκάριος, αλλιώς ο ερωτευμένος, αλλιώς ο αθλητής, αλλιώς ο μαθητής, αλλιώς ο μουσικός, αλλιώς ο τεμπέλης, αλλιώς ο επιχειρηματίας.

Αλλιώς αντιλαμβάνεται την ώρα ο βαρεμένος καθηγητής που επιτηρεί στην αίθουσα των εξετάσεων των πανελληνίων, κι αλλιώς ο αγχωμένος μαθητής που βρίσκεται στα όρια του χρόνου και της βάσης.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Είσαι και 'συ άνθρωπος, αδιάφορε χορευτή...

Μια μεγάλη πληγή ανοιγμένη, και 'κει το βάσανο να τρέχει ατελείωτο, ασταμάτητο...Είναι τόσο εύκολο, μα συνάμα και τόσο δύσκολο...Όταν αφήνεις τον πόνο να σε κυριεύσει, τα δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια σου και σιγά σιγά, καυτά αναβλύζουν...Πάντοτε μισούσα αυτή την φυλετική διαφορά, και τώρα, όταν την διαπιστώνω συχνά και συχνά, την πλειονότητα των γυναικών ευαίσθητων και την πλειονότητα των αντρών να μην δείχνουν τα αισθήματά τους, θυμώνω κι άλλο...Θυμώνω για τον κόσμο μας, θυμώνω για την κοινωνία στην οποία γεννήθηκα, θυμώνω που μεγαλώνω σε τούτους τους καιρούς...Μετανιώνω και λυπάμαι για τη μισαλλοδοξία, για τον ρατσισμό, για την ξενοφοβία, για το μίσος και την κακία, για την καινοτομοφοβία, την διαφοροφοβία, τις ακρότητες που ζούμε, τα λάθη που βλέπουμε παντού και τα προσπερνούμε, για την αδιαφορία που αποφάσισαμε τόσο αβίαστα να της επιτρέψουμε να διεισδύσει μέσα μας, χωρίς να παραπονεθούμε ούτε σταλιά, χωρίς να βογγήξουμε ούτε λίγο...Αυτή η τάση μας πλέον να κατηγορούμε για τα πάντα τους άλλους, να έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο μέσα μας προσπερνώντας με πλήρη αδιάφορο βλέμμα τον αλλόθρησκο, αλλοδαπό ΑΝΘΡΩΠΟ που δίπλα μας ψυχορραγεί, αυτή η τάση, με σκοτώνει. Σε βλέπω άνθρωπε, και μου φέρνεις σιχασιά, μου προκαλείς αηδία...Με βλέπω άνθρωπε, και με σιχαίνομαι ακόμα πιο πολύ καθώς διακρίνω τον φθόνο να κυριεύει την ψυχή μου κάθε χρόνο που περνάει. Νιώθω όλο και πιο αισχρή καθώς αντικρίζω πως και η δική μου ψυχή γεμίζει μ'αυτά τα συναισθήματα που 'χω μισήσει τόσο καιρό, και νιώθω και 'γω να συμμετέχω έτσι αβίαστα και ατάραχα σε τούτο το καρναβάλι των γελοίων, σε τούτη την παρέλαση των ξεφτίλων, σ' αυτήν την κατεστραμμένη παράσταση πολύ πριν ανέβει για την πρεμιέρα της στην σκηνή. Νιώθω σαν ξεχαρβαλωμένη μαριονέτα που προσπαθεί να παραστήσει την καινούρια, και 'γω, μαζί με τα εκατομμύρια συνανθρώπους μου, που προσπαθούμε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί συνάμα να κοροϊδέψουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας για το ποιοι είμαστε...Όλοι μας χορεύουμε σαχλά σε τούτο το σκουριασμένο καρναβάλι που μόνοι μας δημιουργήσαμε και τώρα παραπονιόμαστε πως τάχα μας, άλλος έπιασε το πινέλο και το στραβοπασάλειψε...

Αυτοκρατορικός Τζιτζικοπεταλωτής

Έπεα Πυρόεντα