Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Μια απάθεια παντού

Τώρα τελευταία, έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον για όλα. Πριν λίγο καιρό, κάτι είχα πάθει και είχα μια απίστευτη δίψα για μάθηση και ενέργεια για ζωή. Ρούφαγα τα πάντα σα σφουγγάρι, διάβαζα απίστευτο όγκο βιβλίων, λογοτεχνικών και μη, αναζητούσα πράγματα, διασταύρωνα πηγές, άκουγα, έψαχνα. Λάτρευα ότι είχα, διασκέδαζα με τους φίλους μου, περνούσα ωραία. Ακόμα και το γεγονός ότι στο καράτε(που πάντα υπεραγαπούσα :) ) δεν είχα παρέες γιατί είχα αλλάξει σχολή, δεν με απασχολούσε. Ούτε το γεγονός ότι στα αγγλικά η αλλαγή τμήματος μου άλλαξε και περιβάλλον και φίλους. Τώρα ξαφνικά, έχασα κάθε ενδιαφέρον για όλα. Για μάθηση, ακόμα και εξωσχολική, βαριέμαι τα πάντα, προσπαθώ να τα αποφύγω όλα, βαριέμαι να ζωγραφίσω, να γράψω, να ακούσω μουσική. Μια απάθεια κυριαρχεί μέσα μου. Προσπαθώ να καταφύγω σε πράγματα που κάποτε λάτρευα όσο τίποτα, αλλά τελικά τίποτα δεν γίνεται. Πλέον έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον για την ανάγνωση, για το καράτε, για τον αθλητισμό, για την λογοτεχνία. Προσφάτως απογοητεύτικα πλήρως από την χώρα μου, από την νεότερη ιστορία της, και το μόνο που με συντηρεί είναι η αρχαία ιστορία της. Αλλά και για αυτήν αμφιβάλλω. Πλέον, το μόνο που απωθεί αυτήν την απάθεια, είναι οι φίλοι μου και οι παρέες μου. Και αυτά όχι πλήρως. Έχω φτάσει σε σημείο να ανυπομονώ να γράψω γιατί θα δω τους κολλητούς μου. Επίσης πλέον, έχω γίνει εντελώς αναίσθητη σε ψυχολογικά θέματα. Παλιότερα, κάτι που θα με πείραζε αφάνταστα και θα με πλήγωνε, τώρα πια με αφήνει παγερά αδιάφορη. Πράγματα τα οποία παλιότερα θα με καταρράκωναν, τώρα τα φτύνω. Δεν μπορώ να με καταλάβω.

Προσπαθώ να πιασώ από ψεύτικες χειρολαβές, ελπίζοντας να βρω κάτι σταθερό να με κρατήσει. Να με κρατήσει να μην χαθώ σε μια άβυσσο που τελικά δεν ξέρω καν τι είναι. Ούτε αν είναι κακιά, ούτε αν είναι καλή. Απλά φοβάμαι να βυθιστώ μέσα της. Βασικά δεν φοβάμαι. Αδιαφορώ. Απλά συνήθως δεν αφηνόμαστε σε τέτοιες αβύσσους. Οπότε κρατάω τις αποστάσεις μου.


Άκρα του τάφου σιωπή, στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε, στα μάτια η μάνα μνέει.
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός, παράμερα και κλαίει.
" Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ'έχω ΄γω στο χέρι;
Όπου συ μου γινες βαρύ, κι ο Αγαρηνός το ξέρει."

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Δ. Σολωμός

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Αχ, αυτή η βροχή!

Ουφ, είμαι πραγματικά διχασμένη προσωπικότητα. -.-  Δεν μπορώ να με πιστέψω.

Λοιπόν το θέμα βροχή, έχει και θετικά, έχει και αρνητικά.

Μ'αρέσει γιατί:

Η μυρωδιά του χώματος είναι μεθυστική.

Οι βροντές ειδικά σήμερα, με εκφράζουν απόλυτα.

Αυτό το γκρίζο χρώμα, το ασπρόγκριζο, αλλά και το μαύρο, σου προκαλεί δέος.

Το να περπατάς στην βροχή είναι απλά μαμάτο.


Δε μ'αρέσει γιατί:

Μόλις έβγαλα τα καλοκαιρινά έβαλε βροχή.

Μας προετοίμασε για και γαμώ τις ζέστες και τελικά μας το γύρισε.

Μας τσάκισε το τριήμερο.

Είναι ολίγον καταθλιπτική και σου κόβει την όρεξη για διάβασμα(και γράφω αρχαία την Τρίτη)

Σιχαίνομαι να περπατάω στις λάσπες με τα all-star μου -.-


Τελικά είμαι διχασμένη προσωπικότητα. Ειδικά για το τελευταίο. Τέλος πάντων. :P

Θα αναρωτιέστε...

Γιατί δεν μιλάω, δεν αναφέρομαι σε ΟΛΕΣ αυτές τις εξελίξεις που αφορούν την χώρα μας. Που γίνονται για χάρη μας. Ή και γιατί θέλουν να μας ξεφορτωθούν. Είτε γιατί δεν τους συμφέρει να πάμε κατά διαόλου. Είτε για οποιονδήποτε λόγο. Ποιος ξέρει τι σκέφτεται ο καθένας στο στενόμυαλο μυαλουδάκι του. Αν κάτσω να τα ξεψυρίσω σαν τις κουτσομπολίστικες εκπομπές το πρωί, θα τελειώσω σε καμιά χιλιετία. Γι' αυτό λοιπόν, δεν ασχολούμαι με τα συμφέροντα του καθενός.

Στο θέμα μας τώρα. Ποιος ο λόγος να αρχίσω και γω να βρίζω, να φωνάζω και όλα τα σχετικά και συνοδευτικά όταν το κάνει άλλος πόσος κόσμος στο ελληνικό Internet και όχι μόνο; Γιατί να μπω στο τρυπάκι που μπαίνουν όλοι; Να αρχίσω να κατηγορώ τον έναν και τον άλλον, να τους χαρακτηρίζω λαμόγια, να βρίζω, να διαμαρτύρομαι, όταν ξέρω ότι η διαμαρτυρία μέσω Internet τους ενοχλεί όσο ένα μυρμήγκι; Θα μου πεις κι αυτό δεν είναι τίποτα. Είναι όμως κοντά του. Καλά, γενικώς η διαμαρτυρία όπως στις μέρες μας δεν πιάνει εύκολα. Πόσο περισσότερο μέσω καλωδίων. Πιστεύω ό,τι πιστεύω. Το κρατάω για τον εαυτό μου. Έτσι μ'αρέσει. Να αρχίσω να καταλογίζω ευθύνες; Γιατί; Σάμπως θα γίνει τίποτα; Όχι. Ε, έχω καλύτερα πράγματα να κάνω για να περνάω την ώρα μου.

Θα μπορούσα να αρχίσω να αναλύω το θέμα ότι εμείς φταίμε που τους εκλέξαμε. Αλλά είναι μεγάλο και βαριέμαι να το αναλύσω. :P   Ναι ξέρω, ό,τι να ΄ναι. Πάντα. Γιατί να αλλάξει αυτό τώρα; :P

Άντε καλή σας νύχτα! Και καλά διαβάσματα!!! ;)

Αυτοκρατορικός Τζιτζικοπεταλωτής

Έπεα Πυρόεντα