Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Μια νέα σταγόνα στην δική μου θάλασσα των αναμνήσεων :)


Coldplay - Clocks...:)

Είναι κάποιοι άνθρωποι στη ζωή σου, που ξέρεις ότι χάραξαν την υπογραφή τους πάνω σου. Δεν έχει σημασία αν τελικά θα κρατήσεις πολλά πράγματα από αυτούς. Απλώς οι αναμνήσεις τους θα είναι πάντα κομμάτι των σκέψεών σου. Αυτοί οι άνθρωποι που θα θυμάσαι τα χαμόγελά τους μαζί με την παιδική σου ηλικία. Μαζί με πολλές αναμνήσεις, μαζί με αυτές τις σκέψεις που σε ταξιδέυουν πίσω, σε χρόνια περασμένα. Τέτοιους ανθρώπους δεν συναντάς συχνά. Δεν έχει σημασία μόνο ο άνθρωπος, έχει σημασία και πως τον συγκρατούμε εμείς στην μνήμη μας.
 Έχω κρατήσει πολλούς ανθρώπους στη μνήμη μου. Ίσως και παραπάνω από όσους κρατούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Παρόλα ταύτα, αν με ρωτήσεις, θυμάμαι τον καθένα ξεχωριστά και θα ‘θελα να τον έχω δίπλα μου σε κάθε βήμα της ζωής μου. Τελικά, κάποιοι λίγοι μένουν μαζί σου. Αυτοί οι καθηγητές, δάσκαλοι, αγαπημένοι άνθρωποι, μεταφέρουν τη ζωή τους, τις γνώσεις τους, τα πιστεύω τους, τη διάθεσή τους στην δική σου ζωή. Στην δική σου καθημερινότητα. Αυτοί οι άνθρωποι όπως και να το κάνουμε δεν σ’αφήνουν αναλοίωτο.
  Αυτή τη χρονιά προστέθηκε ένας ακόμα τέτοιος άνθρωπος στις αναμνήσεις μου. Ένας άνθρωπος που μπορεί να μην με επηρέασε όπως περίμενα, μπορεί να μην με επηρέασε όπως θα ήθελε, όμως το έκανε. Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, διαφορετικός και συχνά «διφορούμενος». Μπορεί να πέρασα ένα μικρό χρονικό διάστημα μαζί του, σε σχέση με άλλους μαθητές του, όμως ήταν αρκετό για να δεθώ μαζί του. Είναι ένας άνθρωπος που θα μου λείψει για τις ιδέες του, για την ιδιαιτερότητά του, για την....παραξενιά του, για την διαχυτικότητα και την ενεργητικότητά του. Ήταν μια τελείως διαφορετική εμπειρία, τελείως διαφορετικός άνθρωπος από αυτούς που θα συναντήσετε ποτέ, και μία συνάντηση μαζί του θα σας πείσει. Μπορεί να μην ξέρω αληθινά τι άνθρωπος είναι, μπορεί να μην τον γνώρισα καλά, να μην τον πρόλαβα, αλλά παρόλα ταύτα έγινε κομμάτι των αναμνήσεών μου και ξέρω ότι θα μου λείψει στα σίγουρα. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Ας είναι πάντα καλά κι ευτυχισμένος. Όπου κι αν είναι!

Although, you never know, life might make us to meet again one day!


Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Be the change you want to see in the world.

Είναι η 3η φορά μέσα σε ένα μήνα που ανοίγω τον blogger να γράψω κάτι και απλά κάθομαι και κοιτάω το λευκό κουτί...Το τελευταίο διάστημα ενώ νιώθω καμιά φορά πράγματα να με πνίγουν, τελικά όταν πάω να τα εκφράσω, είτε με παράπονο σε φίλους, είτε γράφοντας κάτι, είτε ζωγραφίζοντας, δεν βγαίνει τίποτα. Απλά κοιτάω μια άδεια κόλλα χαρτί, μία άδεια επιφάνεια, ή τον απέναντι τοίχο μην έχοντας τι να πω. Την στιγμή που πάω να τα εκφράσω εξαφανίζονται. Δεν ξέρω αν είναι κακό αυτό.
Γενικώς περνάω μια καλή φάση στη ζωή μου. Έχω άγχη, ξεσπάσματα, νεύρα(κυρίως και όπως πάντα) και στεναχώριες. Το τελευταίο βέβαια είναι σχεδόν ανύπαρκτο, το πρώτο έντονο γενικά και όσο για τα δύο ενδιάμεσα...Δεν είναι όμως νεύρα και πίκρα σε φίλους, πρόσωπα, καλούς μου ανθρώπους κλπ. Είναι σε καταστάσεις. Και είναι τα νεύρα που εκνευρίζεσαι για κάτι και απλά επιχειρηματολογείς με ένταση. Ω ναι. Κατάφερα κάτι τέτοιο. Να κρατάω την ψυχραιμία μου, να περιμένω, να ξεσπάω όταν πρέπει απλά λέγοντας πολλά πράγματα. Χωρίς να ωρύομαι όπως παλιότερα. Χωρίς να επιπλήττω τους ανθρώπους.

Ξέρετε, όταν δουλεύετε για κάτι, όταν το παλεύετε, το κυνηγάτε, όσο καιρό κι αν πάρει, θα το πετύχετε...Αρκεί να το κυνηγήσετε...Έχω ζωντανό παράδειγμα πια, δεν μιλάω...εκ πείρας.
Όλα είναι στο μυαλό. Σκέψεις. Λέξεις. Πράξεις. Όλα εξαρτώνται από 'σας.

Και 3 φοβερά πράγματα: :)

1.  Never, ever give up. An amazing story.

2.


3.









Καλό σας βράδυ (and like always, I'm closing my post with a song...:) Enjoy! )

Αυτοκρατορικός Τζιτζικοπεταλωτής

Έπεα Πυρόεντα