Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Τότε, τώρα, μετά!

 Forest Gump Soundtrack

Μπορώ να το δω να έρχεται. Είναι τόσο κοντά! Μα συνάμα τόσο μακριά. 3 μήνες. 3 μήνες ακόμα διαβάσματος και πηξίματος. 3 μήνες ακόμα με τη μουσική ως μόνη διέξοδο και το σχολείο ως χαβαλέ και παρέα. 3 μήνες. Και μετά...Πιο ελεύθερος πεθαίνεις!
Γυρνάω πίσω και θυμάμαι...
6 χρονών. Να κάθομαι και να κοιτάω από το μπαλκόνι. Να κοιτάω τα χεράκια μου και να σκέφτομαι τη μαμά και τον μπαμπά. "Αυτοί είναι μεγάλοι. Έχουν δουλειές. Εγώ τι θα κάνω όταν μεγαλώσω; ". Να με φαντάζομαι στο λύκειο. Να διαβάζω πολύ. Να με φαντάζομαι με καλά ρούχα και χαρτοφύλακα, να πηγαίνω στη δουλειά μου με ένα διακριτικό χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Να με πιάνει ένα χτυποκάρδι και μια ανυπομονησία. Κι ύστερα να σκέφτομαι πως αυτά ποτέ δεν θα συμβούν...Ήταν τόσο μακρινά που δεν πίστευα ότι θα συνέβαιναν ποτέ.
Αργότερα, να βλέπω τα παιδιά που τελείωναν το γυμνάσιο και να εντυπωσιάζομαι. Έβλεπα τα πεταμένα τους βιβλία και ήθελα και 'γω να τα διδαχτώ. Απορούσα...πώς είναι να είσαι μεγάλος; Και δεν πίστευα ότι θα έφτανα ποτέ στο λύκειο.
Κι ύστερα, στην πρώτη λυκείου. Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι είχα φτάσει εκεί. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι είχα μεγαλώσει ένα ακόμη σκαλοπάτι. Κι άκουγα για τις πανελλήνιες και έλεγα: "Καλά, αυτό αργεί ακόμα!".
Όταν πήγα στη 2α Λυκείου μου φαινόταν παράξενο. Έφτανα σιγά σιγά αυτο που είχα σκεφτεί τότε, 6 χρονών. Μου φαινόταν τόσο παράξενο...Κι έπρεπε να αρχίσω να διαβάζω, να στρωθώ, να διαλέξω τι θα κάνω στη ζωή μου! Με φανταζόμουν αργότερα να έχω δικό μου γραφείο και δουλειά! Ύστερα, άλλαζε η εικόνα και με έβλεπα ζωγράφο! Και ξαναάλλαζε και με έβλεπα σ'όλες τις χώρες του κόσμου! Κι ένιωθα ότι αυτά δεν θα συνέβαιναν ποτέ...Γιατί ήταν τόσο μακρινά!

Όταν λοιπόν ξεκίνησα την 3η Λυκείου, δεν το πίστευα. Δεν μπορούσα να το χωνέψω, να το αποδεχτώ με τίποτα. Ήταν τόσο αναπάντεχο!
Κάθε τόσο σκέφτομαι το 6χρονο πιτσιρίκι που κοίταγε έξω από το μπαλκόνι τα πεύκα. Και νόμιζε ότι όλη της τη ζωή θα 'ναι σα μικρό παιδάκι. Που νόμιζε ότι εκείνη δε θα μεγάλωνε. Δε θα γινόταν σαν όλους αυτούς που την περιτριγύριζαν. Και στεναχωριόταν.
Κι ύστερα σκέφτομαι εμένα, τώρα. Που έφτασα στο σημείο που δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάσω. Που έχω σχεδόν αγγίξει το σύνορο μεταξύ της εφηβικής/παιδικής ηλικιάς με τον αληθινό κόσμο! Και που αδημονώ να συνεχίσω παρακάτω!
Τώρα, στέκομαι στη τζαμαρία, σε άλλο σπίτι, και κοιτάω πάλι τα πεύκα. Και ανυπομονώ να τελειώσω. Να συνεχίσω την ενσάρκωση των ονείρων μου. Να γνωρίσω κι άλλους ανθρώπους, να δεθώ και μ'άλλα άτομα, να πάω και σ'άλλες χώρες, να μείνω εκεί! Να σπουδάσω, να μάθω εκατοντάδες πράγματα! Να πραγματοποιήσω όλα μου τα θέλω, όλα μου τα όνειρα!
Η 6χρονη Μάρω μέσα μου δεν μεγάλωσε ποτέ. Πάντα θα είμαι το παιδάκι που ψάχνει να γνωρίσει και να ζήσει κάτι καινούριο. Βλέποντας όλο και περισσότερα πράγματα, μαθαίνοντας κάθε στιγμή και λίγο παραπάνω τον εαυτό μου, απλά αλλάζουν κάθε τόσο τα θέλω μου και οι επιθυμίες μου.
Πάντα όμως θα έχω κάτι στο μυαλό μου, το οποίο ποτέ δεν θα περιμένω ότι θα πραγματοποιηθεί γιατί θα μοιάζει τόσο μακρινό. Κι όταν αυτό θα γίνεται τελικά πραγματικότητα και θα βάζω καινούριο στόχο, είμαι σίγουρη ότι θα είμαι τόσο χαρούμενη, τόσο ευτυχισμένη και τόσο ανυπόμονη όσο τώρα!
Ίσως και περισσότερο! Ποιος ξέρει; :)

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Changes.

Αυτό το πράγμα…Να κοιτάς γύρω σου, να κοιτάς τους ανθρώπους που κάποτε ήξερες τα πάντα για αυτούς, τους ανθρώπους που σε ήξεραν καλύτερα κι από την τσέπη σου. Και να μην μπορείς να καταλάβεις πώς ταίριαξες μαζί τους. Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους να είναι τόσο δεμένοι; Να βλέπεις πόσο τους έχεις χάσει τώρα. Και να συνεχίζεις να προχωράς, ακάθεκτος, ανεπηρέαστος.

Πώς αλλάζει ο άνθρωπος…Μπορεί κάποιος να χρειαστεί χρόνια για να αποδεχτεί μια κατάσταση…Και ένας άλλος να μην το καταλάβει καν.

Και ξάφνου, βρίσκεσαι σε μια κατάσταση που ξέρεις πως στην ουσία δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνεις. Απλά περιμένεις να τελειώσει η αντίστροφη μέτρηση. Και δεν σε χωράει ο τόπος. Αδημονείς να πας παρακάτω από την πόρτα που δεν λέει να ανοίξει. Άιντε επιτέλους, έσκασα εδώ μέσα…:)

Αυτοκρατορικός Τζιτζικοπεταλωτής

Έπεα Πυρόεντα