Changes.

Αυτό το πράγμα…Να κοιτάς γύρω σου, να κοιτάς τους ανθρώπους που κάποτε ήξερες τα πάντα για αυτούς, τους ανθρώπους που σε ήξεραν καλύτερα κι από την τσέπη σου. Και να μην μπορείς να καταλάβεις πώς ταίριαξες μαζί τους. Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους να είναι τόσο δεμένοι; Να βλέπεις πόσο τους έχεις χάσει τώρα. Και να συνεχίζεις να προχωράς, ακάθεκτος, ανεπηρέαστος.

Πώς αλλάζει ο άνθρωπος…Μπορεί κάποιος να χρειαστεί χρόνια για να αποδεχτεί μια κατάσταση…Και ένας άλλος να μην το καταλάβει καν.

Και ξάφνου, βρίσκεσαι σε μια κατάσταση που ξέρεις πως στην ουσία δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνεις. Απλά περιμένεις να τελειώσει η αντίστροφη μέτρηση. Και δεν σε χωράει ο τόπος. Αδημονείς να πας παρακάτω από την πόρτα που δεν λέει να ανοίξει. Άιντε επιτέλους, έσκασα εδώ μέσα…:)