Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Διαβάστε και ξεσπάστε.

Προσπαθείς να κρατηθείς. Να μην βάλεις τα κλάμματα. Να μην αφήσεις το παράπονό σου ελεύθερο. Το παράπονο, που δεν ξέρεις, γιατί δημιουργήθηκε. Να μην αφήσεις την οργή και τον πόνο να ξεφύγουν από μέσα σου. Μια οργή και ένας πόνος, που γεννήθηκαν μέσα σου χωρίς να ξέρεις πώς και γιατί. Και ένα χαζό τραγουδάκι στο youtube ή μια ηλίθια δημοσίευση στο facebook σε κάνουν να θες να ουρλιάξεις. Απλά και μόνο, γιατί το κλάμα σου διάλεξε εκείνη τη στιγμή να εκδηλωθεί. Απλά και μόνο, γιατί η ένταση τόσων ημερών και το βουβό σου παράπονο, δεν αντέχουν άλλο κλεισμένα μέσα σου. Και αρχίζεις και κλαις. Και κλαις. Ασταμάτητα. Χωρίς να ξέρεις το γιατί. Έτσι απλά. Να βγάζεις όλο σου το παράπονο, όλον σου τον πόνο, όλη σου την ένταση. Και συνεχίζεις να κλαις. Χωρίς να μπορείς να σταματήσεις. Να φωνάζεις "ΤΕΛΟΣ" στον εαυτό σου και μετά από λίγο δευτερόλεπτα τα μάτια σου να συνεχίζουν να τρέχουν ποτάμι. Και ξανά οι λυγμοί να συνεχίζουν. Και να συνεχίζεις να ρωτάς "Γιατί; " χωρίς να ξέρεις γιατί ρωτάς. Έτσι σου βγαίνει. Ένα βουβό παράπονο που μετατράπηκε σε κλάμα, και σε μια μονολεκτική ερώτηση. Για κάτι που σε είχε πειράξει ή σε γυρόφερνε καιρό τώρα. Και συ να μην μπορείς να το αναγνωρίσεις. Απλά να συμβαίνει. Γιατί μόνο του επέλεξε να εκδηλωθεί τώρα. Έτσι απλά.

Χαμογελάστε. Η ζωή συνεχίζεται. Αφήστε τον εαυτό σας να ξεσπάσει, και ξαναρίξτε μια ματιά στον άδικο αυτό κόσμο. Θα διακρίνετε και κάποιες δίκαιες γωνιές. Κατευθυνθείτε σε αυτές. Θα ευτυχίσετε.

Τα ίδια λέω και στον εαυτό μου. Δεν πιάνει πάντα. Όμως είναι καλό να ακούς κάποια υποστηρικτικά λόγια, ακόμα και αν προέρχονται από κάποιον που τον ξέρεις μόνο μέσω του Ίντερνετ, δεν τον έχεις γνωρίσει ποτέ, και δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει. Ακόμα και από κάποιον που, φαίνεται παρανοϊκός. Είναι όμως λόγια στηρικτικά, και όλοι μας τα χρειαζόμαστε. Και ας μην το παραδεχόμαστε. =]

Καλό σας βραδάκι.

http://www.youtube.com/watch?v=r00ikilDxW4

2 σχόλια:

Estella είπε...

Καλησπέρα Walker...

Αισθάνθηκα μια απίστευτη οικειότητα με την ανάρτησή σου... Γράφω ορισμενες φορές σε παρόμοιο ύφος, και "υποφέρω" απο τέτοια ξεσπάσματα κάποιες φορές...

Δεν είναι κακό να ξεσπάς... Δίνεις στην ψυχή σου τη δική της φωνή με έναν λιγμό... Απο το να πνίγεσαι μέα σου,καλυτερα ετσι...

Χαμογελάμε και προχωράμε... Να σαι καλά... ^_^

Walker είπε...

Είναι μικρά πράγματα που σε κάνουν να πονάς πραγματά χωρίς να ξέρεις γιατί. Νομίζω πως συμβαίνει στον καθένα μας κάποιες φορές. Σε άλλους πιο συχνά σε άλλους πιο σπάνια. Πιθανόν να εξαρτάται και από το άτομο. Βέβαια το καλοκαίρι σε βοηθάει να αδειάσεις το μυαλό σου από όλα σχεδόν και να αφεθείς σε κάτι διαφορετικό. Έστω και αν αυτό είναι το μούχλιασμα στο κρεβάτι συντροφιά με ένα καλό βιβλίο, ή το λιώσιμο μπροστά στον υπολογιστή. :)

Χαιρόμαι που σε άγγιξε...=]

Αυτοκρατορικός Τζιτζικοπεταλωτής

Έπεα Πυρόεντα