Φαντασία - χρώμα - τέχνη....

Η φαντασία είναι χρώμα. Και το χρώμα φαντασία. Μια σχέση λεπτή, μοναδική. Και αλλοπρόσαλλη. Εκφράζει τον καθένα μας προσωπικά, και ανοίγει το μυαλό μας. Δίνει χρώμα στη σκέψη μας και μας απελευθερώνει...

Στα όρια της τρέλας

Ένιωσε μία πίεση στην άκρη της γλώσσας του. Μια ριπή φόβου διαπέρασε το σώμα του και ένιωσε μια τρελή, παλαβή χαρά να κατακλύζει το μυαλό του. Βίωσε μια στιγμή άγριων συναισθημάτων και επιθυμιών για ακραία πράγματα. Η επανειλλημένη, μεθυστική, άγρια, ατελείωτη, θηριώδης χαρά σήμαινε ότι τρελαινόταν. Τα πρώτα σημάδια της τρέλας εμφανίζονταν έτσι. Χαιρόταν. Επιτέλους ξανάβρισκε τον παλιό του εαυτό! Όπως πριν τις πολύωρες θεραπείες και τα ξινά φάρμακα. Όπως πριν ένα χρόνο. Ούρλιαξε νιώθοντας τα μάτια του να έχουν γυρίσει, σκαρφάλωσε γελώντας σατανικά στο παράθυρο, και πήδηξε από τον δέκατο τέταρτο όροφο.

Περιφερόμενη στους δρόμους μιας δαιδαλώδους μοναξιάς...

Το σκοτάδι μου διέλυσε τις παραστάσεις του μυαλού μου...
Αυτά τα φωσφοριζέ κομμάτια του μισού παζλ
γίνανε σκόνη και σκορπιστήκανε στου ανέμου τη μουσική
ακολουθώντας τους ρυθμούς της μοναξιάς.

Καθώς τα όνειρά μου γινήκανε σκόνη
και σε μια μαγική στιγμή
η φαντασία έβγαλε φτερά και έφυγε...
Πέταξε μακριά δίνοντας κούφιες υποσχέσεις.

Παρατηρώ τα θραύσματα της λογικής μου,
να αλληλοχτυπιούνται με τα κομμάτια της καρδιάς μου,
δίνοντας μου θέση σε μια αίθουσα άδεια
συντροφιά με τα παραμελλημένα καθίσματα.

Τότε αποφασίζω να μην παραιτηθώ
και στην λήθη της θλίψης να αντισταθώ.
Στηλώνοντας τα πόδια στο παγωμένο χώμα
ανακτώντας δύναμη για την τελική επίθεση.

Όταν νιώθεις χαμένος στην άβυσσό σου,
τότε στέκεσαι στα πόδια σου
και κάνεις τα όνειρά σου, πραγματικότητα.
Για να εκδικηθείς για την χαμένη σου φαντασία.