Νικόλας Πάντζαρης - Όμορφη Μέρα
Δε μπορώ άλλο ρε γαμώτο, θέλω να τα κάψω όλα. Όλα τα ρημάδια όλα....Δε περνάει ο πούστης ο μήνας δεν περνάει...
Τον ίδιο τοίχο τόσους μήνες, πάνω από αυτά τα χιλιοδιαβασμένα βιβλία. Βαρέθηκα να διαβάζω, το καταλαβαίνεις; Βα-ρέ-θη-κα.
Κουράστηκα.
Δεν μπορώ να κάτσω στην καρέκλα, δεν μπορώ να μαζέψω το μυαλό μου, δεν μπορώ να εστιάσω. Κι ύστερα, είναι κι αυτό το καταραμένο το άγχος. Που έχει στρογγυλοκαθίσει μες στα μούτρα μου και με χλευάζει χασκογελώντας.
Τη μια στιγμή χιλιάδες ρημάδες σκέψεις, άγχη, φόβοι, ανασφάλειες, και την άλλη κενό. Τίποτα. Ή μια μόνο σκέψη. Να τελειώσει όλο αυτό επιτέλους.
Δε θέλω να τα παρατήσω.
Τίποτα δεν μπορεί να με ηρεμήσει. Βγήκα, περπάτησα, μίλησα, γέλασα, έκλαψα, χτύπησα, διάλυσα, έτρεξα, φώναξα, τίποτα δε μπορεί να ξεκολλήσει τη σκέψη, το συναίσθημα της λύτρωσης που περιμένω τόσο πολύ να νιώσω σαν τελειώσει όλο αυτό.
Σαν τελειώσει αυτό....
Μας οδηγούν στην απέχθεια, στην απομάκρυνση από τη γνώση, μας απομακρύνουν από τα βιβλία. 1 χρόνος τελικά τους φτάνει, τους φτάνει, τους είναι υπεραρκετός τελικά.
Άντε να τελειώσει όλο αυτό. Κουράστηκα.
Δε μπορώ άλλο ρε γαμώτο, θέλω να τα κάψω όλα. Όλα τα ρημάδια όλα....Δε περνάει ο πούστης ο μήνας δεν περνάει...
Τον ίδιο τοίχο τόσους μήνες, πάνω από αυτά τα χιλιοδιαβασμένα βιβλία. Βαρέθηκα να διαβάζω, το καταλαβαίνεις; Βα-ρέ-θη-κα.
Κουράστηκα.
Δεν μπορώ να κάτσω στην καρέκλα, δεν μπορώ να μαζέψω το μυαλό μου, δεν μπορώ να εστιάσω. Κι ύστερα, είναι κι αυτό το καταραμένο το άγχος. Που έχει στρογγυλοκαθίσει μες στα μούτρα μου και με χλευάζει χασκογελώντας.
Τη μια στιγμή χιλιάδες ρημάδες σκέψεις, άγχη, φόβοι, ανασφάλειες, και την άλλη κενό. Τίποτα. Ή μια μόνο σκέψη. Να τελειώσει όλο αυτό επιτέλους.
Δε θέλω να τα παρατήσω.
Τίποτα δεν μπορεί να με ηρεμήσει. Βγήκα, περπάτησα, μίλησα, γέλασα, έκλαψα, χτύπησα, διάλυσα, έτρεξα, φώναξα, τίποτα δε μπορεί να ξεκολλήσει τη σκέψη, το συναίσθημα της λύτρωσης που περιμένω τόσο πολύ να νιώσω σαν τελειώσει όλο αυτό.
Σαν τελειώσει αυτό....
Μας οδηγούν στην απέχθεια, στην απομάκρυνση από τη γνώση, μας απομακρύνουν από τα βιβλία. 1 χρόνος τελικά τους φτάνει, τους φτάνει, τους είναι υπεραρκετός τελικά.
Άντε να τελειώσει όλο αυτό. Κουράστηκα.
2 σχόλια:
Βρήκα τυχαία το μπλογκ μέσω του τραγουδιού μου που έχεις δημοσιεύσει. Σ ευχαριστώ και χαίρομαι που βλέπω το τραγούδι μου να συνοδεύει ένα ποστ.
Το τραγούδι είναι πάρα πολύ ωραίο και κατέχει και σημαντική θέση στην playlist του κινητού μου!
Να έχεις πάντα τέτοια έμπνευση και να είσαι δημιουργικός :)
Δημοσίευση σχολίου