Κάτι για τους ταξιδιώτες.

Photo from: desktop.freewallpaper4.me
Submitted by the user: shinsuke123

Μουσική υπόκρουση: That's How I Got To Memphis - The Newsroom Cast
Το τραγούδι αυτό είναι στη μνήμη του Charlie Skinner, στο τελευταίο επεισόδιο του Newsroom της HBO. 
Original Song from Tom T. Hall.





Περίεργο πράγμα ο ταξιδιώτης. Περίεργο πράμα να είσαι ταξιδιώτης. Βλέπεις καινούρια πράγματα, αλλάζεις παραστάσεις, γνωρίζεις νέους ανθρώπους, έχεις συνεχώς ερεθίσματα. Ακόμα κι αν πηγαινοέρχεσαι μεταξύ δύο προορισμών συνεχώς και δεν ξεφεύγεις ιδιαίτερα, πάλι είσαι ταξιδιώτης. Ίσως ένα είδος συγκεκριμένο, αλλά δεν παύεις να είσαι ταξιδιώτης.

Πάντα λάτρευα τα ταξίδια. Από μικρή. Θυμάμαι να...οργώνουμε οικογενειακά όλη την Ελλάδα με το αυτοκίνητο. Έμαθα από μικρή να περνάω ώρες σε ένα κινούμενο όχημα και να απολαμβάνω τη διαδρομή μ’όλη μου την ψυχή. Πλέον όταν δεν συμβαίνει για λίγο καιρό αυτό μου λείπει. Έμαθα να ταξιδεύω με αυτοκίνητο, με λεωφορείο, με πλοίο, έμαθα ότι μπορεί να αργήσεις λίγο παραπάνω να φτάσεις στον προορισμό σου, μα αυτό είναι που κάνει τη διαδρομή ν’αξίζει.
  Έχουν κάτι αυτές οι ώρες που βλέπεις το περιβάλλον σου να περνάει με ταχύτητα χιλιομέτρων από μπροστά σου. Οι ώρες που απλά περνάς στο δρόμο, μόνος σου χαμένος στο μυαλό σου, ή με παρέα να μιλάς, να γελάς, να παίζεις, να τσακώνεσαι, να ξαναγελάς. Έχουν κάτι μαγικό. Αυτή η κατάσταση που έχεις φύγει από κάπου και πλησιάζεις κάπου αλλού, μα δεν είσαι κάπου συγκεκριμένα. Τα χιλιόμετρα που καταβροχθίζει η μηχανή και ‘συ που βλέπεις χιλιάδες κόσμους να περνούν φευγαλέα μπροστά από τα μάτια σου, να μην προλαβαίνεις να δεις ούτε μία μικρή εικόνα τους, μα να ξέρεις όμως ότι για κάποια δέκατα του δευτερολέπτου τα είδες και’συ. Κάποιου η γειτονιά, κάποια πόλη που μεγάλωσε δεκάδες, εκατοντάδες νέους σαν κι εσένα, ένα χωριό που κάποτε έσφυζε από ζωή, ένα χωράφι που για κάποιον σημαίνει τον κόσμο όλο. Και λίγο πολύ μ’αυτές τις σκέψεις, του προορισμού, της διαδρομής, όλων αυτών που βλέπεις, κάπου ξεχνάς την κούρασή σου. Την αγνοείς λίγο παραπάνω. Εμένα τουλάχιστον, τα ταξίδια με μαγνητίζουν. Οι διαφορετικοί προορισμοί, οι πιθανότητες, με μαγεύουν.
 
Το γεγονός ότι πέρασα σε πόλη μακριά από το πατρικό μου ήταν κάτι που με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο λατρεύω τα ταξίδια. Να το συνειδητοποιήσω ακόμα καλύτερα. Είμαι μονίμως σε ένα πλοίο πάνω, σε ένα λεωφορείο ΚΤΕΛ, και κάθε τόσο σ’ένα αυτοκίνητο για μια μεγαλούπολη, κάποιο νησί ή κάπου αλλού.
  Χρειάζομαι την αλλαγή στη ζωή μου. Χρειάζομαι να αλλάζω παραστάσεις, να συναναστρέφομαι διαφορετικούς κατά καιρούς ανθρώπους, να αλλάζω συνήθειες, ενδιαφέροντα, χώρο. Χωρίς την αλλαγή, αδρανοποιούμαι, παραξενεύω, σα να σκουριάζω ένα πράγμα. Όσο περισσότερο μένω χωρίς αλλαγές τόσο περισσότερο μουδιάζω, βαριέμαι και μπαίνω σε ρουτίνα(την οποία συνήθως βαριέμαι γρήγορα). Οι αλλαγές αυτές με κάνουν να βγαίνω από την άνεσή μου, να ανανεώνω την οπτική μου γωνία, να χαλαρώνω, να μπαίνω σε άλλα μοτίβα σκέψης, ζωής, συμπεριφοράς, συνηθειών και να ανανεώνω συνέχεια τον εαυτό μου, να τον γνωρίζω μια σταλιά περισσότερο.

  Το να είσαι λοιπόν ταξιδιώτης, έχει πολλά καλά. Είσαι ένας άνθρωπος που συνεχώς γνωρίζεις καινούρια πράγματα, επισκέπτεσαι ξανά πράγματα που άφησες πίσω σου για λίγο καιρό, τα επανεξετάζεις, συναντάς νέους ανθρώπους, διαφορετικές καταστάσεις, βλέπεις νέα μέρη, αλλάζει λίγο η οπτική σου, σα να μεγαλώνει ο κόσμος μέσα σου. Πολλοί άνθρωποι ταξιδεύουν για να ανανεωθούν.

  Ο ταξιδιώτης μαθαίνει τον εαυτό του μια σταλιά καλύτερα κι αυτό γιατί περνάει ώρες μαζί του. Μαθαίνει να περνάει καλά μόνος του, να σκέφτεται, να ηρεμεί, να είναι καλά μόνος του και να το χαίρεται. Να δίνει μια άλλη αξία στις ώρες που βρίσκεται ανάμεσα στους προορισμούς του. Ακριβώς επειδή δεν είναι σταθερός, μαθαίνει να εκτιμάει μια σταλιά διαφορετικά κάποια πράγματα, κάποιους ανθρώπους, κάποιες καταστάσεις, μαθαίνει λίγο πολύ να κουβαλάει την πατρίδα του μέσα του, μαθαίνει να ζει τη στιγμή μ’έναν διαφορετικό τρόπο από ό,τι εμείς οι υπόλοιποι.
  Το να είσαι ταξιδιώτης όμως έχει και κάτι ακόμα. Μαθαίνεις να κουβαλάς τα πάντα μαζί σου, μέσα σου. Που σημαίνει ότι σ’ακολουθούν όπου κι αν πας. Τα τελευταία χρόνια ανακάλυψα πως αν μείνω για πολύ καιρό στο ίδιο μέρος, αν μείνω σταθερή, πολλά πράγματα επανέρχονται, αρχίζουν ξανά και συμβαίνουν, πράγματα που νόμιζα ότι αφήνω πίσω μου κάθε φορά που αλλάζω προορισμό. Αυτό που προσπαθείς να αποφύγεις, θα το βρεις όπου κι αν πας, γιατί το κουβαλάς μέσα σου. Ο ταξιδιώτης δεν ξεφεύγει ποτέ από τον εαυτό του. Είναι η δική του βαλίτσα που παίρνει μαζί του όπου κι αν πάει. Ό,τι διαλέγεις λοιπόν να ‘χεις μέσα στη βαλίτσα σου, θα σε ακολουθεί όπου κι αν είσαι. Νομίζεις ότι το αφήνεις πίσω σου, μα είναι μια παραίσθηση. Το ξεχνάς απλά για λίγο γιατί ενθουσιάζεσαι με την αλλαγή, με την ανανέωση, ξυπνάει το παιδί μέσα σου και τα κάνει όλα στην άκρη, μα σαν κάτσεις λίγο παραπάνω κάπου, ό,τι προσπαθείς να ξεφύγεις, ό,τι κουβαλάς μέσα σου, αναδύεται. Σου κουνάει τη σημαία κάπως πονηρά και σου δείχνει ότι δεν το ξεφορτώθηκες ποτέ.
  Αν ταξιδεύεις λοιπόν, πρέπει να μάθεις πως τους αγγέλους σου και τους δαίμονές σου τους κουβαλάς μαζί σου. Δεν τους ξεφορτώνεσαι ποτέ. Κι αν δεν μάθεις εσύ να τους διαχειρίζεσαι, να τους εκτιμάς ή να τους ξεπεράσεις, θα είναι πάντα εκεί. Δεν θα σ’αφήσουν επειδή άλλαξες τόπο.

 Ο ταξιδιώτης λοιπόν, βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση, μαθαίνει να εκτιμά διαφορετικά τα πράγματα γιατί καταλαβαίνει την αλλαγή, το πόσο εφήμερα και ταυτόχρονα αιώνια είναι όλα, την αξία των πραγμάτων, ταυτόχρονα όμως μαθαίνει πώς όλα βρίσκονται μέσα μας, πώς εξαρτώνται από εμάς, πώς έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο μέσα μας κι αυτός δεν φεύγει ποτέ από κοντά μας. Όπως ακριβώς μαθαίνει ένας ταξιδιώτης να εκτιμά την μοναξιά του και να περνάει καλά με τον εαυτό του, έτσι μαθαίνει να αντιμετωπίζει μόνος του τους δαίμονές του, να διαχειρίζεται και να λύνει μόνος του όλα όσα τον βασανίζουν. Γιατί ξέρει πώς και τα όμορφα και τα άσχημα, είναι μέσα στη βαλίτσα  που παίρνει παντού μαζί του, γιατί όλα αυτά είναι κομμάτι της δικής του πατρίδας, της πατρίδας που κουβαλάει μαζί του όπου κι αν πάει.



- M.Z.