Ένα όνειρο. Ένας οξύς πόνος. Σκέψεις. Συναισθήματα. Εικόνες. Ιδρώτας.
Σα να νιώθεις προδομένος. Χωρίς όμως να ξέρεις από τι. Και πάνω στο αποκορύφωμα της μοναξιάς σου, της πονεμένης μελαγχολίας σου, να γελάς.
Όταν όλο το δωμάτιο το θες μαύρο, συνοδεία με την μελαγχολικότερη μουσική σου, ξαπλώνεις παραδομένη/ος στο υπέρτατο συναίσθημα της μελαγχολίας. Την νιώθεις να εισχωρεί σε κάθε κύτταρο του κορμιού σου, και αφήνεις την αστείρευτη δύναμή της να σε κατακλύζει...την νιώθεις ευεργετική...φέρνοντας σου θλίψη ή πόνο, σε κάνει να συνειδητοποιείς τον εαυτό σου...και ή σε αποκοιμίζει σε έναν πονεμένο μα ήσυχο και μάλλον καθησυχαστικό ύπνο, ή σε βοηθάει να ξεσπάσεις και σε παρασύρει σε έναν ευεργετικό ύπνο με γλυκές επιδράσεις...
ώ, γλυκιά μελαγχολία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου