Περασμένες δώδεκα. Το mp3 να παίζει τη μουσικούλα του. Να χεις βγάλει τα ακουστικά και να κοιτάς το ταβάνι(Τι το τόσο γοητευτικό έχει ποτέ δεν κατάλαβα. Ούτε στον εαυτό μου). Ο λογισμός σου τρέχει. Ποιος ξέρει που; Μόνο εσύ. Αν και εσύ μπερδεύεσαι. Χάνεσαι. Σε παρασύρει η μουσική, ο ύπνος, οι σκέψεις. Απλά σκέφτεσαι. Τη μέρα, πώς πέρασε, οι ίδιοι καθηγητές, η μία μέρα κοπιά της άλλης αλλά ταυτόχρονα τόσο διαφορετική. Αν είναι Παρασκευή προγραμματίζεις το Σαββατοκύριακό σου(όσο μπορούν να προγραμματιστούν δυο μέρες στον υπολογιστή και στα μαθήματα), σχεδιάζεις εξορμήσεις και συλλογιέσαι ότι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Οι σκέψεις διαδέχονται η μία την άλλη και πριν προλάβεις να τελειώσεις την μία η δεύτερη έχει κατακλύσει το μυαλό σου. Και αυτό συνεχίζεται επ'άπειρον. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις εσύ. Μέχρι που έρχεται γαλήνιος ο ύπνος και σε ταξιδεύει στα άδυτα του ασυνείδητού σου. Σου στέλνει τα όνειρα και σου δίνει την εντύπωση πως τα ελέγχεις. Ενώ η γλυκιά μουσική του mp3 σε συνοδεύει στις ονειρικές εξορμήσεις σου μέχρι να αποφορτιστεί εντελώς. Ε, εκεί βάζεις τη μουσική του μυαλού σου.
Το επόμενο πρωί, αφού με τα πολλά, σε πείσει το ξυπνητήρι σου ότι πρέπει να σηκωθείς και ότι δεν ήταν Παρασκευιάτικο το χθεσινό βράδυ αλλά Τεταρτιάτικο, αντικρίζεις ένα ζευγάρι ακουστικά πάνω στο μαξιλάρι σου. Με βλέμμα όλο απορία ψάχνεις λίγο περισσότερο το κρεβάτι σου και κάτω από το πολυκαιρισμένο μαξιλάρι ξεπροβάλει το mp3. Κάνεις να το ανοίξεις αλλά το μήνυμα "Low battery" σου κόβει τη φόρα. Μουρμουρίζοντας σηκώνεσαι από το κρεβάτι και βάζεις το mp3 στην πρίζα. Μπας και προλάβει να φορτώσει λίγο πριν φύγεις για το σχολείο. Ποιος ξέρει πόσα ακουστικά έχεις αλλάξει κατα αυτόν τον τρόπο.... Εγώ πάντως, μπόλικα.
Υ.Γ. Τώρα είναι Παρασκευή βράδυ. Οπότε σήμερα δεν έχω την έννοια του ξυπνηρηριού. Αγαπητό mp3 ετοιμάσου να ξεπατωθείς!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου