Την ώρα που εμείς ονειροπολούμε, ελπίζοντας σε έναν έρωτα μακρινό, σε έναν έρωτα που ίσως ποτέ μην πραγματοποιηθεί, κάποιος άλλος, μπορεί να χτίζει όνειρα. Όνειρα με εμάς μέσα. Όνειρα, τα οποία θα έχουν κεντρικό ήρωα εμάς. Ένα πρόσωπο, που ίσως να ξέρουμε καλά. Όμως για μας, να είναι απλώς ένας φίλος. Και όταν εμείς αποφασίζουμε να του πούμε την δική μας αγάπη, όταν εκείνο το πρόσωπο είναι έτοιμο να μας εξομολογηθεί την αγάπη του για μας, ακούει τα δικά μας λεγάμενα, και απλά κομπλάρει. Καθώς, δεν είναι απλό να πει ότι μας λατρεύει. Μιας και ξέρει ότι θα τον προσπεράσουμε. Βλέπει έναν ανταγωνισμό, στο πρόσωπο αυτού που εμείς αγαπάμε. Και απογοητεύεται. Και αρνείται να μας πει γιατί. Κάπως έτσι, φιλίες κλονίζονται.
Πολλές φορές, όταν θέλουμε να αγαπήσουμε κάποιον, τον αναζητούμε μακριά μας. Κάπου, που δεν είναι ευκολοπρόσιτα. Ενώ, αν απλά κοιτάξουμε γύρω μας, θα βρούμε σίγουρα ένα πρόσωπο, που θα μας λατρεύει, και θα μας αγαπάει. Δε χρειάζεται να ψάχνουμε μακριά. Πολλές φορές, η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας. Και αυτό δεν ισχύει μόνο στην αγάπη. Ισχύει παντού.
3 σχόλια:
Τι γίνεται όμως όταν βρίσκεσαι στην θέση αυτού που θα μπλοκάρει; Αυτού που κάνει τα όνειρα, και αυτού που ξέρει ότι θα πληγωθεί;... :/
Εκεί εξαρτάται από τον ίδιο....
Αν είσαι εσύ αυτός που βρίσκεσαι σαν "φίλος" δίπλα, αν είσαι εσύ αυτός που βλέπει τον/την άλλη να ψάχνει αλλού, μακριά, ΕΧΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΕΥΘΥΝΗ. Γιατί δεν της είπες τίποτα, γιατί αν και την αγαπάς δεν την προστάτευσες, γιατί δεν εξέφρασες τα συναισθήματά σου περιμένοντας ίσως να "μυρίσει τα νύχια της" για το πώς νιώθεις για κείνη,γιατί δεν την ταρακούνησες να την ξυπνήσεις, γιατί δεν της είπες "ψιτ, μην ψάχνεις αλλού, εδώ είμαι, εγώ είμαι..." ΕΧΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΕΥΘΥΝΗ. Μην μπαίνεις στη θέση του θύματος, πάρε την τύχη σου στα χέρια σου. Το πολύ πολύ ν' αποτύχεις. Τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει!!!
Δημοσίευση σχολίου