Αχ, πόσο θα ήθελα, να συνδύαζα την Ευρώπη με την Ελλάδα. Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ευρώπης με την Ελλάδα. Να μην έχω τόσο διάβασμα στο σπίτι, να μην τρέμω όταν ακούω ΣΧΟΛΕΙΟ, να μην δυσανασχετώ όταν σκέφτομαι ότι το Σαββατοκύριακο έφτασε στο τέλος του. Να έχω όμως, την αστροφεγγιά το καλοκαίρι, το ψεύτικο ήλιο το χειμώνα, που με ζεσταίνει, αλλά ταυτόχρονα μου λέει, δεν είμαι αληθινός και μου θυμίζει τον καλοκαιρινό. Να έχω την όμορφη μυρωδιά της άνοιξης, την Χριστουγεννιάτικη μυρωδιά του χειμώνα, την καλοκαιρινή έξαρση και τα καφετιά φύλλα. Να έχω τις γαλάζιες θάλασσες, τα χιονισμένα βουνά, τα κατάφυτα με λουλούδια λιβάδια και τους κήπους με τα γυμνά τους δέντρα. Να έχω την θαλπωρή του φιλικού σπιτιού, ξέροντας, ότι όπου πάω, θα με δεχτούν με χαρά-μόλις σιγουρευτούν ότι δεν έχω απωθημένα κλέφτη. Να βλέπω κάθε μέρα, τα Ελληνόπουλα να χασκογελάνε, να ανεμελιάζω ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο, σίγουρη για το τετράωρο αφού ξέρω πώς η φιλόλογος έχει προγραμματίσει να λείψει. Βέβαια θα μου πεις, στην Ευρώπη τα παιδιά είναι πιο μαζεμένα. Τότε θα σου απαντήσω: Εμείς τα Ελληνόπουλα, το 'χουμε στο αίμα μας. Δε θα μέναμε για πολύ, κλεισμένα στους τέσσερις τοίχους.
Αχ, Ελλάς, σ'αγαπώ, κι ας σε έχουμε κάνει σκ@τα. :)
1 σχόλιο:
Εντάξει, σίγουρα υπάρχουν και οι αστικοί μύθοι, αλλά πλέον αυτό το "τα παιδιά στην Ευρώπη", "η Ευρώπη αυτό", η "Ευρώπη το άλλο"...Πρώτα απ'ολα κάθε χώρα εχει το χαρακτήρα της, δεν ειναι η Ελλάδα απ'τη μία και η..."Ευρώπη" απ'την άλλη, λίγο ανόητη η γενικότητα, δεδομένου ότι ένας Γερμανός δεν απέχει λιγότερο από έναν Άγγλο απ'οτι απέχει από έναν Έλληνα. Επιπλέον...όχι, δεν υπάρχει αυτό το "πιο μαζεμένα", είναι μύθος. Η τρέλα είναι στην ηλικία, δεν είναι στο έθνος και όσοι γνωρίζουμε άτομα από διάφορες χώρες αυτό το ξέρουμε. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ούτε στον τομέα αυτό κατέχουμε κάποια ιδιαίτερη "γαματοσύνη", μπορείς να περάσεις το ίδιο καλά και με άλλους ανθρώπους, από άλλες χώρες.
Δημοσίευση σχολίου